Umundurowanie wz. 2010
2019-02-11
Prototypy - od tego wszystko się zaczęło.
W pierwszej wersji prototypu, mundur wykonano w wariantach: letnim, całorocznym i trudnopalnym. Różnice między poszczególnymi wariantami widoczne były w zastosowanym materiale. Bluza była obszerna, mankiety rękawów zapinane na guzik zastąpiono patką, celem regulacji rękawów. Dodatkowo zrezygnowano z naramienników zastępując je rzepem ze stopniem. Tradycyjny kołnierz zamieniono na stójkę z patką na rzep. W spodniach znajdowało się sześć kieszeni, w tym dwie cargo. Kieszenie naszyto pod kątem, by ułatwić do nich dostęp podczas siedzenia. Identycznie jak w bluzie, kieszenie na piankowe ochraniacze umieszczono na kolanach. W drugim prototypie bluzę dopasowano bardziej do ciała, jednocześnie pozostawiając miejsce na warstwę ocieplającą. Kieszenie naramienne były zamykane na zamek, umieszczone zostały na nich rzepy do przyczepienia np. emblematu jednostki. Rzep ze stopniem zmieniono na jedną patkę na pochewkę ze stopniem, umieszczoną na środku klatki piersiowej. W spodniach kieszenie na pośladkach umieszczono pod skosem, w kieszeniach cargo zmniejszono do dwóch liczbę fałd powiększających. Nowością było też zastąpienie szelek paskiem z plastikową klamrą.
Mundur wz.2010 - w jakiej formie wszedł do użycia. W wersji finalnej munduru wprowadzono niewiele zmian w porównaniu do drugiego prototypu. W bluzie mankiety są regulowane za pomocą patki, nieco krótszej niż w wersji prototypowej, kieszonkę na długopisy na lewym ramieniu również wyposażono w patkę podobnie jak w prototypach. Kołnierz został zmieniony na stójkę zapinaną na rzep, to rozwiązanie pomaga chronić szyję żołnierza przed wiatrem czy otarciami przez pasek od broni lub wyposażenie. Identycznie jak w drugim prototypie naramienniki zastąpiono jedną patką na wysokości klatki piersiowej, w tym obszarze pojawiły się również dwie duże kieszenie. Spodnie zmieniono gruntownie. Kieszonki na łydkach podobnie jak na pośladkach zlikwidowano uznając, iż utrudniają noszenie nogawek wpuszczonych do butów, tak jak nakazuje to regulamin. Na wniosek żołnierzy, w kieszeniach cargo przywrócono trzecią fałdę powiększającą, zapięcia na guziki zamieniono na rzepy. Zostawiono również gumy trzymające nogawki w butach pomimo opinii żołnierzy i dziennikarzy branżowych o wadliwości tego rozwiązania. W związku z wprowadzeniem nowego munduru powstała nowa rozmiarówka. Stosowana do tej pory powodowała wiele problemów, gdyż była oparta na podawaniu trzech wymiarów: wzrostu, obwodu klatki piersiowej oraz obwodu pasa. Każda z wymiarów podawany był ze skokiem co 2 cm. Obecnie rozmiarówka jest podawana w przedziałach numerycznych np.(L/R).
W pierwszej wersji prototypu, mundur wykonano w wariantach: letnim, całorocznym i trudnopalnym. Różnice między poszczególnymi wariantami widoczne były w zastosowanym materiale. Bluza była obszerna, mankiety rękawów zapinane na guzik zastąpiono patką, celem regulacji rękawów. Dodatkowo zrezygnowano z naramienników zastępując je rzepem ze stopniem. Tradycyjny kołnierz zamieniono na stójkę z patką na rzep. W spodniach znajdowało się sześć kieszeni, w tym dwie cargo. Kieszenie naszyto pod kątem, by ułatwić do nich dostęp podczas siedzenia. Identycznie jak w bluzie, kieszenie na piankowe ochraniacze umieszczono na kolanach. W drugim prototypie bluzę dopasowano bardziej do ciała, jednocześnie pozostawiając miejsce na warstwę ocieplającą. Kieszenie naramienne były zamykane na zamek, umieszczone zostały na nich rzepy do przyczepienia np. emblematu jednostki. Rzep ze stopniem zmieniono na jedną patkę na pochewkę ze stopniem, umieszczoną na środku klatki piersiowej. W spodniach kieszenie na pośladkach umieszczono pod skosem, w kieszeniach cargo zmniejszono do dwóch liczbę fałd powiększających. Nowością było też zastąpienie szelek paskiem z plastikową klamrą.
Mundur wz.2010 - w jakiej formie wszedł do użycia. W wersji finalnej munduru wprowadzono niewiele zmian w porównaniu do drugiego prototypu. W bluzie mankiety są regulowane za pomocą patki, nieco krótszej niż w wersji prototypowej, kieszonkę na długopisy na lewym ramieniu również wyposażono w patkę podobnie jak w prototypach. Kołnierz został zmieniony na stójkę zapinaną na rzep, to rozwiązanie pomaga chronić szyję żołnierza przed wiatrem czy otarciami przez pasek od broni lub wyposażenie. Identycznie jak w drugim prototypie naramienniki zastąpiono jedną patką na wysokości klatki piersiowej, w tym obszarze pojawiły się również dwie duże kieszenie. Spodnie zmieniono gruntownie. Kieszonki na łydkach podobnie jak na pośladkach zlikwidowano uznając, iż utrudniają noszenie nogawek wpuszczonych do butów, tak jak nakazuje to regulamin. Na wniosek żołnierzy, w kieszeniach cargo przywrócono trzecią fałdę powiększającą, zapięcia na guziki zamieniono na rzepy. Zostawiono również gumy trzymające nogawki w butach pomimo opinii żołnierzy i dziennikarzy branżowych o wadliwości tego rozwiązania. W związku z wprowadzeniem nowego munduru powstała nowa rozmiarówka. Stosowana do tej pory powodowała wiele problemów, gdyż była oparta na podawaniu trzech wymiarów: wzrostu, obwodu klatki piersiowej oraz obwodu pasa. Każda z wymiarów podawany był ze skokiem co 2 cm. Obecnie rozmiarówka jest podawana w przedziałach numerycznych np.(L/R).
Pokaż więcej wpisów z
Luty 2019